–

Vooraf begin ik steevast met een conceptueel kader, maar vaak krijgt het werk gaandeweg, door een onverwachte factor, een extra dimensie. In het geval van mijn ‘Duotone Papers’ bijvoorbeeld, maak ik na het schilderen het dikke papier altijd weer vlak door middel van een bepaald strijkprocedé, maar tegelijkertijd worden de kleuren daardoor nóg intenser, zo bleek. Ik hou van dit soort toevalligheden en pas ze vervolgens gecontroleerd toe; ‘Controlled Conceptual Coincidence’ / ‘CoCoCo’.

Wat betreft ‘CoCoCo’ in mijn ‘Duotone Portraits’ zijn de uiteindelijke doeken qua formaat, vorm en kleur gelijk aan de oorspronkelijke schetsen, maar tijdens het aanbrengen van de verschillende lagen verf deed zich ineens iets voor in de structuur. Dat gegeven heb ik vervolgens ook weer gecontroleerd toegepast; van een afstand lijken het twee monochrome kleurvlakken, waar je door de matte, poederige uitstraling als het ware bijna in verdwijnt en van dichterbij zie je pas de details.